Secretaresse of niet?

Het is inmiddels het jaar 2000. Ik heb het verhaal Nima-A zojuist achter me gelaten en ben een paar jaar bezig met het volgen van workshops en cursussen in persoonlijke ontwikkeling. Dit bevalt me zo goed, dat ik besluit een trainersopleiding te volgen voor één van deze cursussen, namelijk 'gedachten creëren'. Het is een training van anderhalf jaar die gebaseerd is op het werk van Louise Hay, Neale Donald Walsch en anderen die schrijven over hoe wij onszelf kunnen versterken of saboteren met onze gedachtepatronen.

Misschien heb je gehoord over de 'law of attraction'? Of de film 'the secret'. Dat heeft hiermee ook te maken. In ieder geval werd ik blij van de training die ik volgde en in die tijd gaf ik zelf een proefcursus. Dit beviel me zo goed, dat ik aan het eind besloot om meer te doen. Ik stapte het NLP-pad op.

Door het volgen van de verschillende trainingen ging ik me steeds beter voelen. Mijn eigenwaarde groeide en daarmee ook mijn werkprestaties. Ik leerde beter communiceren, beter omgaan met feedback, beter kijken naar mijn eigen inbreng en ik nam de verantwoordelijkheid voor mijn eigen denken (niet altijd hoor, maar ik ben ook maar een mens hè J ). Daardoor kreeg ik steeds meer zelfstandige taken toebedeeld. Ik ging onder andere de publiciteitszaken regelen (foldermateriaal, contacten met drukkers, beurzen regelen etc.). Ik had de verantwoordelijkheid voor de huisstijl in de Worddocumenten en maakte dus standaard sjablonen voor verschillende brieven en formulieren. En daarbij leerde ik steeds meer van de verschillende handelsgoederen, dus kon waar nodig ook zelf advies geven. Dat maakte het werk leuker. En toch merkte ik ook dat het me niet meer die voldoening gaf die ik vroeger uit het werk haalde. Die voldoening kwam meer uit de cursussen die ik in de avonduren gaf en volgde. 

In 2005 startte ik officieel mijn eigen praktijk onder de naam Espracom. Eerder was ik al aan de gang als Essenza maar nu ik bij de Kamer van Koophandel ging inschrijven, wilde ik een naam die iets zakelijker klonk. Op een gegeven moment heb ik ook mijn uren aangepast omdat ik meer voor mezelf wilde gaan werken. Mijn leven verliep echter anders. In 2006 was ik begonnen met een opleiding als familie- en organisatieopsteller en hier leerde ik iemand kennen. Ik kreeg een nieuwe relatie. De man in kwestie was echter van plan om naar Australië te emigreren (hij had een visum geregeld en er al eerder een periode van een half jaar gewerkt). Daarom had hij in Zweden een huis gekocht en zijn huis in Nederland verkocht (dat scheelde geld). Ik was echter ook bezig met de opleiding voor NLP trainer en zou een cursus gaan assisteren. Dus hij ging alleen. En omdat ik wilde kijken of het land voor mij een aanvaardbare plek zou zijn om te wonen, zegde ik mijn werk op per 1 juli 2007 en ging er voor 6 weken achteraan. Nu zul je denken, je had toch ook vakantie kunnen nemen? Ja dat had gekund, maar de opleidingen hadden al zoveel vrije dagen gekost, dat ik op 1 juli mijn dagen voor het hele jaar al had opgebruikt. Het was een sprong in het diepe, want als je zelf je baan opzegt, krijg je natuurlijk geen bijdrage van de overheid. Gelukkig had ik wel een inmiddels volwassen dochter die kostgeld betaalde en ik had ook gespaard. Dus ik zou het wel even uithouden zonder inkomen.

Het beviel me goed aan de andere kant van de wereld, iets dat ik van tevoren niet had bedacht, want Australië was niet een land dat me tot die tijd had getrokken. Dus ja, ik zou er kunnen wonen. Alleen nu nog niet. Ik was nog te zeer gehecht aan mijn familie. Wel ging ik een poos mee naar Zweden. Totdat we terug moesten in december omdat mijn partner een contract had gekregen in Eindhoven. Eenmaal daar besloot ik dan ook maar weer als management assistente aan het werk te gaan omdat je niet voor een half jaar een eigen bedrijf van de grond kunt tillen als je toch het land weer gaat verlaten. Het was namelijk de bedoeling aan het eind van dat jaar (2008) te vertrekken om in Australië te gaan wonen. Ik kreeg redelijk snel een tijdelijke baan als management assistente voor een half jaar bij een bedrijf dat mede door Philips was opgericht om de microtechnologie in Europa via gezamenlijke projecten meer te ontwikkelen. Dat betekende dus een baan met een zeer internationaal karakter. Een voorzitter uit Duitsland, een secretaris uit Frankrijk en heel veel projecten met deelnemers uit verschillende landen. Voor mij een leuke, afwisselende baan, waar ik onder andere internationale evenementen organiseerde. En ik ben mee geweest naar Athene voor de organisatie.

Ik heb hier tot juli gewerkt. In november vertrokken we naar Down Under. Mocht je je afvragen wat ik intussen met al mijn vrije tijd deed: ik had van al mijn trainingen heel veel aantekeningen. Die heb ik uitgewerkt om ze te kunnen gaan leren. Want ik wilde ooit certificeren als NLP-trainer.

Op weg naar secretaresse 2.0

Zoals ik vorige keer eindigde: ik had overleg met de directiesecretaresse voor wie ik was ingevallen over een opleiding om mijn kennis uit te breiden en te verdiepen. Ik besloot toen een opleiding managementassistente te doen. Een schriftelijke cursus van 9 maanden bij het LOI met 10 uur studiebelasting per week. Op dat moment kreeg ik een vaste baan voor 27 uur in de week. Met ook twee kinderen dus best een investering in tijd. De vakken die in het pakket zaten, trokken me echter: marketing, communicatie, boekhouden, bedrijfseconomie, management, recht. Een stevige bodem voor de 'nieuwe' secretaresse. Helaas was de combinatie toch echt te veel. Het onderdeel recht heb ik dus nooit gedaan en van bedrijfseconomie slechts de helft. De andere vakken wel en die hebben me veel inzicht gegeven. Vooral het boekhouden kwam goed van pas in mijn nieuwe baan. Ik deed er ook orderadministratie. Eerst op een eigen ontworpen pakket (nee, niet door mij ontworpen, maar door iemand die wel iets van databases wist) en later in Grote Beer (onderdeel van Exact).Het werken in WP veranderde. Eerst was er nog de versie 7 (was dit dezelfde versie die Corel heette??). Hierin kon je echte plaatjes plakken en het had de mogelijkheden die Word ook heeft. Alleen bleek op een gegeven moment dat WP het toch ging verliezen van Word. De meeste bedrijven werkten met Word en de weinige bedrijven die nog met WP werkten, stapten over. Het pakket Microsoft Office had zijn intrede gedaan. En zo veranderde niet alleen de mogelijkheid van werken met tekst, maar ook advertenties, presentaties en allerlei andere zaken konden steeds gemakkelijker worden gemaakt. De ontwikkeling van de kopieermachine en de intrede van de scanner deden de rest.

Ook het bedrijf waar ik werkte stapte over naar Office. Het wende snel, maar omdat ik alle ins en outs wilde weten, deed ik een cursus Word intro en expert. Daar leerde ik met sjablonen werken, met macro's en met een aantal andere niet voor de hand liggende onderdelen. Ik was tenslotte nog steeds op zoek naar manieren om efficienter te werken.
Met al de ontwikkelingen die werk als correspondentie, verslaglegging e.d. sneller en gemakkelijker maakten, kwam er natuurlijk steeds meer tijd vrij voor andere zaken. Daarnaast zijn de secretaresses de laatste 20 jaar steeds mondiger geworden. De proactieve secretaresse was geboren. De informatievoorziening speciaal gericht op secretaresses heeft daar ook aan bijgedragen. Met de komst van Management Support Magazine, eerst als maandelijks blad en later ook als website, kwam er veel extra informatie vrij: informatie over Word, Excel en Powerpoint, nieuwe spelling, het organiseren van zakenreizen en personeelsevenementen, het kwam allemaal uitgebreid aan bod. Ik maakte er in ieder geval dankbaar gebruik van. En toch moest er meer mogelijk zijn, zeker omdat het werk veranderde. Dat maakte dat ik me enthousiast inschreef voor de opleiding NIMA-A. Marketing vond ik leuk . . . . . dacht ik. Het viel wel tegen. Het onderdeel publiciteit was inderdaad leuk. Alle droge theorie en cijfermatige benaderingen lagen me niet. Ik heb wel braaf de opleiding afgemaakt en huiswerk gedaan, maar om ook nog alle definities en aanduidingen uit mijn hoofd te leren, zag ik niet zitten. Ik heb dus afgezien van het examen. Bovendien was het veel werk voor een (inmiddels) alleenstaande moeder met twee kinderen.
Ja, een paar jaar eerder was ik gescheiden en ik merkte dat ik niet lekker in mijn vel zat. Ik ben toen begonnen met het volgen van een paar workshops en cursussen persoonlijke ontwikkeling. Door me hiermee bezig te houden, ging het beter met mij en .... ik ging ook beter functioneren in mijn werk. Kreeg weer plezier in het leven. Maar daarover volgende keer meer.

Van secretaresse 0.1 naar 1.0

Allereerst moet ik even een stapje terug aan het einde van mijn eerste blog. Dat krijg je als je aan het schrijven slaat. Er komt steeds meer terug. Ik schreef dat ik er 3 jaar tussenuit ging. Dat was mijn tweede break. De eerste stop duurde (achteraf gelukkig) maar anderhalf jaar. Ik was zwanger van mijn eerste en had een jaar waarin ik geen inkomen mocht hebben vanwege een premie-koopwoning. Zoals ik al schreef, heb ik nog net aan de nieuw aangeschafte computer mogen ruiken. Na die anderhalf jaar ging ik weer aan het werk. Om er weer in te komen, volgde ik via Randstad uitzendbureau eerst een cursus tekstverwerken. 3 ochtenden werken op een Philips apparaat. Natuurlijk kwam ik bij mijn eerste uitzendklus werken bij een bedrijf waar ze een computer hadden van een ander merk. Leuk. De eerste WP versie. Om te kunnen werken moesten er twee floppies in het apparaat worden gestopt. Eén als programma en één als werkstation. Opstarten? Een paar handelingen uitvoeren om van schrijfstation te wisselen en dan kreeg je een zwart beeld met gele letters. Er waren wel wat standaard codes om te leren en er was niet veel meer mogelijk dan tekstverwerking. Ja, er zaten wel een paar 'plaatjes' in. Die leken niet echt ergens op. En af en toe met opslaan gebeurden er wonderlijke dingen. Wat ook veranderd was, waren de kopieermachines. De 'natte' rollen hadden plaatsgemaakt voor machines waar gewoon A4-tjes in konden. En de telex werd definitief vervangen door de fax.
In die tijd werkte je als uitzendkracht nog vaak een korte tijd bij bedrijven. Een paar weken hier, een paar weken daar. Zo ook ik. Na drie weken was de klus klaar en verhuisde ik naar een ander bedrijf. Met weer een andere computer. Na het heftig bestuderen van de gebruiksaanwijzing gedurende een ruime ochtend, kon ik aan het werk. Zo volgden er nog een paar kortere banen, met wisselende soorten computers. Totdat ik voor een half jaar werk kreeg bij een kantoor met, jawel, de enige echte Rank Xerox tekstverwerker. Een gigantisch apparaat dat je kon bedienen door een fikse hoeveelheid codes te leren. Het heeft me twee dagen gekost om de gebruiksaanwijzing (die gelijk een soort van cursus was) door te nemen en alle codes te leren. Gelukkig was daar tijd voor omdat degene voor wie ik zou invallen nog aanwezig was om me in te werken. Ik heb daar een goede tijd gehad. En na het half jaar ben ik nog een half jaar part-time gebleven. Ook na deze tijd heb ik nog een aantal uitzendbanen gehad. En toen was het volgende jaar daar dat ik geen inkomen mocht hebben en ja, ik was weer zwanger.

Nu volgde inderdaad de pauze van geen 3 maar 4 jaar. Het feit dat ik geleerd had met verschillende programma's te werken, maakte dat ik daar ook niet bang voor was. Ik durfde knoppen in te drukken, dingen uit te proberen en zocht (en zoek) naar mogelijkheden om efficiënter te werken. En na mijn eerste pauze, die ik uiteindelijk goed had ingehaald, had ik ook wel het vertrouwen dat ik ook deze keer wel weer zou kunnen aanhaken.

Toch was die pauze van 4 jaar best lang. Pas toen mijn jongste naar de basisschool ging, startte ik weer met kantoorwerk. Dus met opgeheven hoofd opnieuw naar het uitzendbureau, waar ik een paar langere tijdelijke banen kreeg. Er was intussen het één en ander veranderd. En gelukkig had ik nu wel de basis van de verschillende tekstverwerkingsprogramma's uit de vorige periode. Het tijdperk WP 5.1 en 6.0 was aangebroken. Met iets meer mogelijkheden in het programma, zoals tabellen, grafieken en plaatjes.

Bij mijn laatste opdracht leerde ik niet alleen met deze nieuwe versies werken, maar ik leerde nog meer: de werkzaamheden waren aan het veranderen. Daar waar al mijn vorige banen meer uitvoerend waren geweest (brieven, verslagen, offertes, archief, organiseren van datgene wat werd opgedragen), werd er nu meer gevraagd. Meer meedenken, meer zelfstandig afhandelen. Zoals de post, correspondentie en ook meer organisatorische zaken. Overleg met de directiesecretaresse voor wie ik was ingevallen tijdens mijn laatste invalbaan leerde dat het wel handig zou zijn als ik wat aan bijscholing zou doen als ik hierin wilde meegroeien. Ik had geen echte secretaresseopleiding. Wel handelscorrespondentie in drie talen (inclusief Nederlands), steno in drie talen (wat inmiddels niet meer gebruikt werd) en een ruime ervaring met veel tekstverwerkingsprogramma's.
De grote vraag was dus: wat ga ik doen?

van secretaresse 0.1 ....

Soms als je iets vertelt aan iemand, krijg je wel eens de reactie: 'ja, maar vroeger'. Ja, vroeger. Toen was echt niet alles beter. Als je in de poep van de paarden voor de paardentram stapt lijkt me dat net zo smerig als achter een stinkende uitlaat van een auto staan. Dus nee, het was echt niet allemaal beter. Wel trager. De informatie kwam voornamelijk uit de krant en van de TV. Je had dus wel meer tijd om ergens op te reageren.
Als secretaresse had je een telefoon, een schrijfblok en een typemachine. Brieven werden gedicteerd en in steno genoteerd. Later werden ze ingesproken en zat je lekker te knoeien met een voetpedaal aan een taperecorder. Ja, zo oud ben ik.
Ik neem je graag even mee in de supersnelle ontwikkelingen van de afgelopen 35 jaar.
Toen ik net begon, zo van school, startte ik als assistent-secretaresse op een kantoor op nog geen 500 meter van mijn huis. Het was de tijd van de elektrische typemachine. Nee, nog geen correctielint of geheugen. Als je een grote oplage van iets wilde hebben (en dat gebeurde daar regelmatig) moest je een stencil typen. Nu had ik een klein nadeel: ik had op school leren typen en daar vervolgens 4 jaar niets mee gedaan. Toen ik ging werken, kwam ik rechtstreeks van de HAVO (omdat ik dacht dat ik zou zakken voor mijn examen had ik geen vervolgopleiding geboekt en toen ik toch slaagde moest ik dus gaan werken). Typen was ik dus enigszins verleerd. En helaas was een stencil typen op een typemachine iets dat zo foutloos mogelijk moest worden gedaan. Ja, er bestond 'rode lak', een soort nagellak dat het gaatje dat het lettertje geslagen had weer dichtsmeerde. Als dit dan gedroogd was, kon je er weer overheen typen. Mijn typekwaliteiten waren dus een beetje vervaagd. Misschien raad je het al: ik heb er tamelijk lang over gedaan om een fatsoenlijk stencil af te leveren: 3 dagen. Elke keer was er wel wat anders. Ik heb in die drie dagen wel weer blind leren typen. Gelukkig werkte ik samen met een zeer vriendelijke secretaresse die het geduld had me alle kneepjes bij te brengen. Dan zeg je misschien: dan kopieer je het toch gewoon? Helaas. Die apparaten waren toen allemaal nog 'natte rol' apparaten, die er 5 minuten over deden om een kopie te maken waar je niet met je nagel aan moest komen, want dan had je een kras en ook de rillingen.
De jongeren onder ons kunnen zich dit misschien niet goed voorstellen, maar typen met een bolletje en corrigeren met witte lak waren toen best al modern. Gelukkig duurde het niet lang of er werd een machine aangeschaft met een correctielint. En nog een paar jaar later zat er zelfs geheugen in de typemachine.

Helaas waren daardoor nog steeds niet alle ingewikkelde werkzaamheden opgelost. Advertenties en dia's werden nog op film gezet. Dat betekende voor elk plaatje dat je wilde laten zien een heleboel plak- en knipwerk. En als er dan een groot evenement aankwam, zat ik een week lang tot 's avonds 7 uur te plakken en te knippen. Heel creatief, maar het werk dat ik toen in een week deed, gaat tegenwoordig in een paar uur. 
Ik kan me heel goed voorstellen dat vrouwen die in die tijd tijdelijk stopten omdat ze kinderen kregen moeite hadden met terugkomen. Het was een hele overgang. Ik ben er in die tijd 3 jaar uitgeweest. Vlak voordat ik vertrok, was de eerste computer aangeschaft. Ik heb er nog net aan mogen ruiken. En toen kwam het moment dat ik na 3 jaar weer aan het werk ging . . . . . .